به غم کسی اسیرم که زمن خبر ندارد

آیا ملائکه ، گریه و خنده هم دارند ؟ پیغمبر (صلی الله علیه و آله) از جبرئیل پرسید :آیا ملائکه ، گریه و خنده هم دارند ؟ گفت : آری از سه کس از روی تعجب می خندند و برسه کس از روی ترحم و دلسوزی می گریند ؛ اما خنده : یکی ازکسی که سراسرروز سخنان یاوه گوید ، و چون شب شود نماز عشا خوانده و باز یاوه سرایی کند ، ملائکه خندند و گویند : ای بی خبر صبح تا به شام سیر نشدی ! اکنون سیر می شوی ؟ دیگر از دهقانی که بیل و کلنگ برداشته به بهانه ی تعمیر و اصلاح زمین خود دیوار مشترک را می ساید تا به سهم خویش بیافزاید ؛ ملائکه (از این سفاهت ) خنده کنند و گویند : آن زمین پهناور تو را سیر نکرد این مختصر سیرت می کند ؟! سوم : از زنی که در زندگی ، خود را از بیگانه نپوشیده پس از مرگ او را در قبر نهند و بدنش را بپوشانند که از دیده ها پنهان باشد ؛ ملائکه خندند و گویند : هنگامی که مورد رغبتبود او را نهان نکردید ، اینک مستور کنید که مورد نفرت و انزجار است . اما گریه ملائکه : یکی بر غریبی است که در راه طلب علم بمیرد ، دوم : بر زن و مردی سالخورده که آرزوی فرزند کنند ، در آخر عمر پسری نصیبشان شود خرسند شوند ودل به او ببندند که در آخر کار به ما خدمت کند و پس از مر گ جنازه ی ما را تشییع کند آنگاه پسر پیش از پدر و مادر جان سپارد ملائکه قبل از پدر و مادر بر او بگریند ؛ سوم : بر یتیمی که نیمه شب بیدار شود و گریان سراغ مادر رود غافل از اینکه مادرش مرده ، دایه با خشونت فریاد می زند : چرا گریه می کنی ؟ کودک بینوا متوجه مرگ مادر شده ناامید خاموش می گرددملائکه به حال غربت او می گریند . آیت الله مشکینی(ره)،نصایح ، مترجم : آیت الله احمد جنتی ، باب پندهای سه گانه ، ص 124 و 125 .

قطعه ی گمشده ای از پر پرواز کم است